Historia Zakopanego
Zobaczcie legendę o Piotrze Gąsienicy oraz historię o tym jak powstało jedno z najsłynniejszych miast w Polsce, czyli Zakopane!
Zakopiańska legenda
Dawno temu żył sobie gazda o imieniu Piotr, zwano go Gąsienicą, ze względu na noszony przez niego charakterystyczny pasiasty płaszcz. Gąsienica patrzył na góry z zachwytem i marzył, by kiedyś w nich zamieszkać. Pewnego razu postanowił sprawdzić, jaka jest ziemia u podnóża Tatr. Zasadził tam kilka ziaren owsa, a kiedy po kilku miesiącach wracał z owcami z gór, przekonał się, że owies wydał wspaniałe plony. To zachęciło Gąsienicę do osiedlenia się w tamtym miejscu.
Pierwsze wzmianki historyczne na temat Zakopanego
Wypasający owce górale, wiosną – kiedy śnieg w górach jeszcze nie stopniał – zatrzymywali się na terenach, obecnie znanych nam właśnie jako Zakopane. Miejsce to tak przypadło im do gustu, że postanowili się tam osiedlić. W XVI wieku rozwijały się tam już dwa centralne punkty osadnicze – w widłach Cichej Wody i Potoku Młyniska, a także w okolicach Ustupy. W 1578 r. Stefan Batory miał podobno dać góralom pozwolenie na stworzenie tam wsi, nie ma jednak pewności, czy dokument to potwierdzający był prawdziwy. Na początku XVII wieku pojawiają się w kronikach i dokumentach sądowych pierwsze wzmianki o Zakopanem. W 1670 roku Michał Wiśniowiecki uprawomocnił przywilej osadniczy, potwierdzając to, co było już oczywiste – Zakopane stało się prężnie rozwijającą się osadą.
Rozwój miasta
W XVIII wieku, w południowej części Zakopanego, a dokładniej w Kuźnicach, wybudowano hutę żelaza, która stała się bardzo ważnym źródłem dochodu dla tamtejszych mieszkańców. W 1770 roku Austria, pod pretekstem utworzenia kordonu sanitarnego, włączyła Zakopane wraz z pobliskimi terenami do swojego terytorium. W 1824 roku miasto i część Tatr znalazły się w rękach węgierskiej rodziny Homolasców. Dopiero w XIX wieku zwrócono uwagę na turystyczne, a także lecznicze właściwości tatrzańskiego klimatu i krajobrazu. „Modę” na Zakopane zainicjował słynny warszawski lekarz Tytus Chałubiński. Zachwalał on swym pacjentom górskie powietrze, jako remedium na choroby dróg oddechowych i gruźlicę. Chałubiński, który ostatecznie przeniósł się do Zakopanego, odegrał również ogromną rolę w jego rozbudowie.
fot. zakopane.fotopolska.eu
